«Մկր­տե­ցինք տղեր­քին, որ պաշտ­պա­նեն հայ­րե­նիքն ու հա­վա­տը»

«Գնա­ցե՛ք այ­սու­հետև, ա­շա­կերտ դարձ­րեք բո­լոր ազ­գե­րին, նրանց մկր­տեք Հոր, Որ­դու և Սուրբ Հո­գու ա­նու­նով» (Մատթ. 28:19, Մարկ. 16:15-16):

Վար­դա­նանք չեր­կյու­ղե­ցին կյան­քը զո­հե­լու ի­րենց Աստ­ծու հա­մար, քա­նի որ «Աստ­ծու սերն ա­վե­լի մեծ է, քան ա­մեն երկ­րա­վոր մե­ծու­թյուն. և այն այն­պես ա­ներ­կյուղ է դարձ­նում մարդ­կանց, ինչ­պես հրեշ­տակ­նե­րի ան­մար­մին զոր­քե­րը»,- Վար­դա­նանց պատ­մու­թյան մեջ գրել է Ե­ղի­շեն: Աստ­վա­ծա­սի­րու­թյու­նը, ան­շուշտ, ա­վե­լի բարձր է, քան ազ­գա­սի­րու­թյու­նը, բայց ա­ռանց երկ­րոր­դի չկա և ա­ռա­ջի­նը, քան­զի ազ­գա­սի­րու­թյու­նը եղ­բայ­րա­սի­րու­թյուն է, իսկ «նա, ով չի սի­րում իր եղ­բո­րը, ում տես­նում է, ինչ­պե՞ս կա­րող է սի­րել Աստ­ծուն, ՈՒմ չի տես­նում» (Ա Հովհ. Դ 20): «Աստ­ծու սե­րը մենք ճա­նա­չե­ցինք նրա­նով, որ Նա Իր ան­ձը դրեց մեզ հա­մար, և մենք էլ պետք է մեր ան­ձե­րը դնենք մեր եղ­բայր­նե­րի հա­մար» (Ա Հովհ. Գ 17): Տղեր­քը շարք են կանգ­նել: Այս ան­գամ պետք է մկրտ­վեն, հե­տո զենք վերց­նեն ու հա­կա­ռա­կոր­դին հար­ված հասց­նեն՝ հա­յի ան­կա­սե­լի ու­ժով: Հոգևո­րա­կան­նե­րը նույն­պես պատ­րաստ կանգ­նած են՝ Վար­դա­նանց սուրբ պատ­գա­մը հո­գի­նե­րում դրոշ­մած:

Սևակ սար­կա­վագն ա­մեն օր ա­ղոթք­նե­րով է սկ­սում և ա­վար­տում։ Մկր­տու­թյան ժա­մա­նակ էլ նույնն էր, ա­վե­լի խոր­հր­դա­վոր։ «Չնա­յած այս ծանր օ­րե­րին` չպետք է մո­ռա­նանք Աստ­ծո զո­րու­թյան մա­սին։ Մենք մկր­տե­ցինք տղեր­քին, որ պաշտ­պա­նեն հայ­րե­նիքն ու հա­վա­տը։ Մենք քրիս­տո­նյա ենք ու կհաղ­թենք մեր Աստ­ծով ու քաջ տղա­նե­րի շնոր­հիվ»,- ա­սում է Սևակ սար­կա­վա­գը։
Մենք՝ հա­յերս, եղ­բայր­ներ ու քույ­րեր ենք, ծնուն­դով որ­տե­ղից էլ լի­նենք՝ Հա­յաս­տա­նից, Ար­ցա­խից, թե Սփյուռ­քից, մի­մյանց սի­րե­լու և հարկ ե­ղած դեպ­քում մի­մյանց հա­մար մեր կյան­քը տա­լու ա­ռա­քե­լու­թյունն ու­նենք, որ այ­սու­հետ սուրբ ուխ­տի պի­տի վե­րած­վի։

Վո­վա ԱՐ­ԶՈՒ­ՄԱ­ՆՅԱՆ
Ար­ցախ

Մեկնաբանություններ